Adem bakıyordu. Çevresine. Adem nesnelere bakıyordu.
Adem seslere bakıyordu.
Adem yalnızca bakıp gördüklerini algılıyor,
yalnız onlar yer ediyordu
belleğinde.
Adem insanlara bakıyordu.
Çıplak ya da giyinik.
İnsanlar da Adem’e bakıyordu.
Böcekler, nesneler bakmıyordu Adem’e.
O sıralar Adem’in kendisi de
kendisine bakmıyordu:
Aynası yoktu Adem’in.
