KÜÇÜK ALIŞKANLIKLAR NERGİSİ
virgülümü bir şehre değişmeden çok önce
kimin tenhasında bir ses bulsam, susardım,
sessizliğin ikizi olurdu bir anı, söylenince
her mühürlü gövde ırmağıyla gelirdi
akardık gökyüzünde çizili annemizin kalbine
- her çocukla anne, her anneyle çocuk
derin alınganlıklarda iki sevgili
çocukluk bir yere saklanmıyor, kendine bile
kalbim, eksik rüyalardan ıssız kuşhane
canımdan yoksullar kadar uzak düşmüşüm meğer
dokunamam ağzımdaki yarayla incitilmiş bir güle
bir nergisin küçük alışkanlığıdır
tembel ırmakların göğsünde uykuyu aralar
gibi gözyaşlarını yağmura çıkarmak…
yağmursa, hepimizin paylaştığı yalnızlık
ne çoksunuz, size yenilmemek güç,
ey bütün efsaneyi ölümle buluşturan tenhalık
Hiç yorum yok:
Yeni yorumlara izin verilmiyor.