Güneş içindeydim, duvar güneş içindeydi. Güneştim ben,
eklemek bile fazla, duvardım, merdiven basamağıydım, avluydum, yılın
zamanıydım, günün zamanıydım, ötekileri saymayacağım tek tek. Böylece kendi
yollarının böylesine hoş bir kesişme noktasında, kendisinde, kendisiyle
birlikte oturmuş olmak, kuşkusuz boş zamanı geçirmenin herhangi bir biçiminden
daha kötü değildir, üstelik birçoğundan da iyidir kanımca.
