eli, eli, lema şevaktani

Kutsal Kitap, Matta 27.Bölüm 32-66
Dışarı çıktıklarında Simun adında Kireneli bir adama rastladılar. İsa`nın çarmıhını ona zorla taşıttılar.Golgota, yani Kafatası denilen yere vardıklarında içmesi için İsa`ya ödle karışık şarap verdiler. İsa bunu tadınca içmek istemedi. Askerler O`nu çarmıha gerdikten sonra kura çekerek giysilerini aralarında paylaştılar. Sonra oturup yanında nöbet tuttular. Başının üzerine, BU, YAHUDİLER`İN KRALI İSA`DIR diye yazan bir suç yaftası astılar.

İsa`yla birlikte, biri sağında öbürü solunda olmak üzere iki haydut da çarmıha gerildi. Oradan geçenler başlarını sallayıp İsa`ya sövüyor, “Hani sen tapınağı yıkıp üç günde yeniden kuracaktın? Haydi, kurtar kendini! Tanrı`nın Oğlu`ysan çarmıhtan in!” diyorlardı. Başkâhinler, din bilginleri ve ileri gelenler de aynı şekilde O`nunla alay ederek, “Başkalarını kurtardı, kendini kurtaramıyor” diyorlardı. “İsrail`in Kralı imiş! Şimdi çarmıhtan aşağı insin de O`na iman edelim. Tanrı`ya güveniyordu; Tanrı O`nu seviyorsa, kurtarsın bakalım! Çünkü, `Ben Tanrı`nın Oğlu`yum` demişti.” İsa`yla birlikte çarmıha gerilen haydutlar da O`na aynı şekilde hakaret ettiler.

Öğleyin on ikiden üçe kadar bütün ülkenin üzerine karanlık çöktü. Saat üçe doğru İsa yüksek sesle, “Eli, Eli, lema şevaktani?” yani, “Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin?” diye bağırdı. Orada duranlardan bazıları bunu işitince, “Bu adam İlyas`ı çağırıyor” dediler. İçlerinden biri hemen koşup bir sünger getirdi, ekşi şaraba batırıp bir kamışın ucuna takarak İsa`ya içirdi. Öbürleri ise, “Dur bakalım, İlyas gelip O`nu kurtaracak mı?” dediler. İsa, yüksek sesle bir kez daha bağırdı ve ruhunu teslim etti.

O anda tapınaktaki perde yukarıdan aşağıya yırtılarak ikiye bölündü. Yer sarsıldı, kayalar yarıldı. Mezarlar açıldı, ölmüş olan birçok kutsal kişinin cesetleri dirildi. Bunlar mezarlarından çıkıp İsa`nın dirilişinden sonra kutsal kente* girdiler ve birçok kimseye göründüler. İsa`yı bekleyen yüzbaşı ve beraberindeki askerler, depremi ve öbür olayları görünce dehşete kapıldılar, “Bu gerçekten Tanrı`nın Oğlu`ydu!” dediler. Orada, olup bitenleri uzaktan izleyen birçok kadın vardı. Bunlar, Celile`den İsa`nın ardından gelip O`na hizmet etmişlerdi. Aralarında Mecdelli Meryem, Yakup ile Yusuf`un annesi Meryem ve Zebedi oğullarının annesi de vardı.

Akşama doğru Yusuf adında zengin bir Aramatyalı geldi. O da İsa`nın bir öğrencisiydi. Pilatus`a gidip İsa`nın cesedini istedi. Pilatus da cesedin ona verilmesini buyurdu. Yusuf cesedi aldı, temiz keten beze sardı, kayaya oydurduğu kendi yeni mezarına yatırdı. Mezarın girişine büyük bir taş yuvarlayıp oradan ayrıldı. Mecdelli Meryem ile öteki Meryem ise orada, mezarın karşısında oturuyorlardı. Ertesi gün, yani Hazırlık Günü`nden* sonraki gün, başkâhinlerle Ferisiler Pilatus`un önünde toplanarak, “Efendimiz” dediler, “O aldatıcının, daha yaşarken, `Ben öldükten üç gün sonra dirileceğim` dediğini hatırlıyoruz. Onun için buyruk ver de üçüncü güne dek mezarı güvenlik altına alsınlar. Yoksa öğrencileri gelir, cesedini çalar ve halka, `Ölümden dirildi` derler. Son aldatmaca ilkinden beter olur.” Pilatus onlara, “Yanınıza asker alın, gidip mezarı dilediğiniz gibi güvenlik altına alın” dedi. Onlar da askerlerle birlikte gittiler, taşı mühürleyip mezarı güvenlik altına aldılar.